پلاک 1995

ولی جدی بی دوست زندگانی ذوقی چنان ندارد ... پلاک 1995...

وقتي به كارهاي روزانه مثل كتاب و زبان و درس و ... مي رسم از عوالم ديگرم جدا ميشوم ؛ توازني بين شان ندارم به عبارت ديگر هنوز نتوانسته ام اين جمله را براي خودم عملي كنم : دل با يار و سر به كار ....دانشگاه تا حدودي حضوري شده و خوابگاه نسبتا شلوغ شده است و سه هم اتاقي برايم آمده و هر سه كارشناسي هستند ، متولد هفتاد و هشت و هفتاد و هفت  ؛ چقدر دنيا هايمان با هم متفاوت است ! عملا نبايد كارشناسي ها با ارشد ها در يك اتاق باشند اما فعلا اوضاع همين است و صبر ببايد.فردا بايد طرح جديدي را به استاد راهنما نشان بدهم ، انتظارش از من زياد است و همين باعث شده بيشتر دچار استرس شوم و در بررسي هايم حساس تر شوم ؛ هفته ي گذشته كه استاد را ديدم و در مورد طرح قبلي صحبت كرديم به من گفت : تو هم مثل من هستي و به موضوعات ساده قانع نمي شوي . از اين حرف استاد هم خوشحال شدم و هم نگران . اميدوارم بتوانم انتظارشان را برآورده كنم.جاي دوستان قديمي ام در اين دانشگاه و خوابگاه به شدت خاليست ... پلاک 1995...

تو فیلم her یه دیالوگ بود که میگفت : " گاهی اوقات فکر میکنم همه ی احساس هایی که لازمه رو تجربه کردم ... و از اینجا به بعد دیگه هیچ احساسی نخواهم داشت ... هر احساسی هم که دارم فقط یه نسخه ی ضعیف تر از احساساتیه که قبلا داشتم ." 

الان دقیقا احساسم از بودن تو دانشگاه مصداق همین دیالوگه ، همه ی احساساتم فقط نسخه ی ضعیف ، خیلی ضعیف تر از قبله ...

پلاک 1995...